سختی کشیدن در خواباندن کودکان و نوزادان نوپا یکی از مشکلات رایج بیشتر والدین است. بعضی از پدر و مادرها بی‌اندازه محکم و صبورند و بعضی‌ها هم کم می‌آورند و گاهی حتی به گریه می‌افتند. در این یادداشت سعی می‌کنیم بعضی از دلایلی که باعث می‌شود بچه‌ها نخوابند یا دائم از خواب بپرند را برای شما توضیح دهیم.
چرا کودک شما در طول شب بارها از خواب می‌پرد و گریه می‌کند؟
گرسنه است.
اگر بلافاصله بعد از شیر خوردن آرام می‌شود، مطمئن باشید که بسیار گرسنه بوده. فراموش نکنید که با صبر و حوصله و در آرامش و نور کم به کودک شیر دهید.
گاز معده آزارش می‌دهد.
گاز معده مشکل بسیاری از کودکانیست که از خواب بیدار می‌شوند و دیگر نمی‌خوابند. شکم کودک را با آرامش ماساژ دهید، آرام به پشتش بزنید و اجازه دهید تا برای آرام شدن به یک صدای ممتد گوش کند؛ بسیاری از بچه‌هایی که معده‌هایی ناراحت دارند با صداهای یکنواختی مثل صدای جاروبرقی، سشوار، ماشین لباسشویی و غیره آرام می‌شوند. تکان دادن ننویی و بسیار آرام کودک هم به خواباندن او کمک می‌کند.
ناراحت است.
خواباندن کودکان در محیطی که زیادی سرد یا گرم است مشکل ایجاد می‌کند. کودک از خواب می‌پرد، گریه می‌کند و دیگر نمی‌خوابد. عوامل محیطی ناخوشایند دیگر هم در نخوابیدن کودک بی‌تاثیر نیستند. سعی کنید مشکل را از بین ببرید؛ مثلا بغلش کنید و در یک محیط ساکت راه بروید، لباس‌های گشاد و راحت به او بپوشانید و البته از فضا‌هایی که باعث نا آرامی و آزارش می‌شوند دوری کنید.
حتی در این مشکل هم ماساژ ملایم شکم می‌تواند راهگشا باشد. اگر احساس نا آرامی می‌کند، کنارش بمانید و مراقبش باشید.
مضطرب است.
کودکان خیلی ساده به شرایط مختلفی که ناراحتشان می‌کند واکنش نشان می‌دهند. استرس یکی از دلایلی است که می‌تواند کودک را به سادگی به گریه بیندازد. اگر این رفتار را در کودکتان شناسایی کرده‌اید، از ماندن در محیط‌های شلوغ بپرهیزید و با قرار گرفتن در یک محیط خلوت و آرام به خواسته‌های او بیشتر توجه کنید.
کابوس دیدن طبیعی‌ست.
کودکان بین 18 ماهگی تا سه سالگی، کابوس‌های گوناگونی می‌بینند. برنامه‌های نامناسب تلویزیون یا حتی یک پری جادویی و بالدار کارتونی، همه و همه می‌توانند کودک را بترسانند و باعث یک کابوس شبانه شوند. اگر فکر می‌کنید کودک شما بیش از حد کابوس می‌بیند، بد نیست با یک متخصص اطفال صحبت کنید. شاید هم کودک شما فقط کمی دلواپس و وحشت‌زده است، اما نگران نباشید؛ در عوض سعی کنید با او بازی‌های عجیب و غریب نکنید و موسیقی را هم با صدای کم گوش بدهید.
وقتی کودک نیمه شب از خواب می‌پرد چه کنیم؟
اگر کودکی دارید که به محض تنها ماندن شروع به گریه کردن و جیغ کشیدن می‌کند، کمی به او فرصت دهید. کنارش بروید، آرامَش کنید، ببوسیدش، به او بگویید که وقت خواب است و بعد، تنها بگذاریدش. اگر توی تخت است بگذارید همانجا بماند؛ بلندش نکنید و در همان حال با او حرف بزنید. نگذارید بترسد، اما فراموش نکنید که اگر از تخت بیرون بیاید دوباره به تخت برگرداندن او بسیار دشوار خواهد بود.
چطور جلوی از تخت بیرون آمدنشان را بگیریم؟
اگر هنگام خواباندن کودکان خود این چالش را دارید که کودکتان عادت دارد برای آمدن به اتاق خواب شما مرتب از تختش بیرون بیاید، با ملایمت به او بگویید که باید در تخت خودش بخوابد و بعد هم او را به آنجا ببرید. اصلا بعید نیست که کودک با شنیدن این حرف به گریه بیفتد، جیغ بکشد یا حتی سعی کند با هر ترفندی شما را پیش خودش نگه دارد اما به هیچ وجه تسلیم نشوید. کودک باید عادت کند که سر جای خودش بخوابد.
لازم نیست با خشونت رفتار کنید، اما یادتان باشد که یک بار عقب‌نشینی کردن شما به معنای یک عقب‌نشینی همیشگی است. کودکان از حدود سه سالگی باید با مفهوم تنها ماندن و استقلال آشنا شوند و شما هم قرار نیست آن‌ها را لوس و لجباز بار بیاورید.
اگر تمایل به کسب آگاهی بیشتری در خصوص کودکان دارید مطالب خواندنی کلاب آپتاکید را دنبال کنید.